Κυριακή 21 Ιουνίου 2020

Τις πταίει;


«Μη τυχόν αληθώς πταίει το Έθνος;»


(το πόνημα που ακολουθεί έχει συνταχθεί σε πρώτο ενικό πρόσωπο -αδοκίμως- για ένα κείμενο που δημοσιεύεται. Όμως, όσα αναφέρονται είναι σκέψεις του γράφοντος και τα ερωτήματα τίθενται σ’ αυτόν. Στον εαυτό μου. Ας με συγχωρέσει ο αναγνώστης και ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα έρθει η μέρα που και εγώ θα συγχωρέσω τον εαυτό μου για όλα όσα φταίω…)

Αναρωτιέμαι ποιος φταίει για όλα αυτά τα φρικτά εγκλήματα, που συμβαίνουν γύρω μου, λαμβάνουν δημοσιότητα και προβληματίζουν -ελπίζω ουσιωδώς- την κοινή γνώμη. Πολλά μαζεμένα τον τελευταίο καιρό! Ικανότατη η ποσότητα για να αναρωτηθώ…
-        Πρώην προπονητής μπάσκετ αποφυλακίζεται αν και έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για κατάχρηση σε ασέλγεια και απόπειρα κατάχρησης, σε βάρος 36 παιδιών. Ούτε ενός, ούτε δύο, αλλά …36! Και ενώ το κατηγορητήριο αφορούσε σε 53! Όλα μικρά παιδιά… Η ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο αθροιστικά ήταν 401 έτη και κατά συγχώνευση 220 έτη φυλάκισης, με εκτιτέα τα 25 χρόνια. Έτσι, ο νόμος έδωσε σε αυτόν τον «άνθρωπο» το δικαίωμα να αποφυλακιστεί σε 8 χρόνια και 5 μήνες, αφού συμπλήρωσε και 1.300 μεροκάματα μέσα στη φυλακή. Ο ίδιος ο νόμος! Όχι ο εφαρμοστής του. Μετά την αποφυλάκισή του, παραβίασε περιοριστικό όρο που του είχε επιβληθεί και συνελήφθη ξανά.
Σωφρονίστηκε;

-     Στην πολύκροτη δίκη της υπόθεσης Τοπαλούδη, η Εισαγγελέας της έδρας ταυτίστηκε με το θύμα, δεν κράτησε τις αναγκαίες αποστάσεις που το λειτούργημά της επιβάλλει κατά την ενάσκησή του και αγόρευσε ως ένας «υπέροχος» δημόσιος κατήγορος. Υπέροχος για τα ευαίσθητα ώτα μιας κοινωνίας που θέλει απεγνωσμένα να γδάρει τις σάρκες των 2 αχαρακτήριστων και αμετανόητων βιαστών -καμία άλλη ιδιότητα δεν διαθέτουν, ούτε αυτή των «ανθρώπων»-. Τη σάρκα αυτών των ιδίων ή άλλων δραστών ή αποδιοπομπαίων τράγων…
               Ήταν όμως και νομικά «υπέροχη» η κατά τα άλλα, αξιότιμη εξ ιδιότητος, κα Εισαγγελέας;

-     Τον τελευταίο μήνα όλη η χώρα συγκλονίζεται από την αποτρόπαιη πράξη της «Έφης» που σχεδίαζε -ένας Θεός ξέρει από πότε- πώς να εκδικηθεί την αντίζηλό της, την «Ιωάννα». Και όλοι μιλάμε για τους πρωταγωνιστές ενός εγκλήματος, λες και ξέραμε από χθες τις μοιραίες -κάθε μία για άλλους λόγους- κοπέλες, δράστιδα και θύμα, με τα μικρά ονόματά τους ή τις ηλικίες τους… Τελικά, με ποιο χαρακτηρισμό έπρεπε να ασκήσει τη δίωξη ο Εισαγγελέας; Για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση ή βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη; Τι ήθελε η δράστιδα; Ποιο κίνητρο είχε; Να την σκοτώσει ή να της καταστρέψει τη ζωή, πλήττοντας την πολύτιμη ομορφιά της, που ήταν και η πηγή του κακού (για προσωπικούς ή άλλους λόγους που ενδεχομένως φανούν στο μέλλον); Πώς σκέφτεται ένας Εισαγγελέας; Να ασκήσει δίωξη για το δυσμενέστερο, αφού ούτως ή άλλως οι συνήγοροι υπερασπίσεως θα επιχειρήσουν να μετατραπεί η κατηγορία προς το ευμενέστερο ή να αποδώσουν στην πράξη τον αντικειμενικό της χαρακτηρισμό, άνευ άλλων επιρροών;
Ποιος φταίει που σκέφτομαι έτσι; Ως απλός, καθημερινός άνθρωπος αλλά και ως αποκτών άλλες ιδιότητες, όπως του εισαγγελέα, του συνηγόρου υπερασπίσεως, του συνηγόρου υποστήριξης της κατηγορίας, του δράστη, του θύματος, του δημοσιογράφου, της μαθήτριας που φοβάται να πάει στη γυμναστική με κοντό σορτσάκι…




Μήπως -και εδώ- φταίει το ταλαίπωρο Έθνος;

Μήπως φταίει ο ψεύτικος τρόπος ζωής μου, που μολύνει την καρδιά μου και οδηγεί το αεικίνητο μυαλό μου σε σκοτεινές και αδιέξοδες ατραπούς, με παράλογες σκέψεις και αλλοιωμένα συναισθήματα;

Μήπως η κοινωνική μου, εικονική πραγματικότητα, αυτή του Facebook και του Instagram, έχει ολοσχερώς υποκαταστήσει τις αρχές μου και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι μια τέλεια φωτογραφία με περισσότερες από τις αληθινές καμπύλες και λιγότερες ρυτίδες;

Μήπως πια, τα σημεία αναφοράς μου είναι οι επιφανειακές αλλά αψεγάδιαστες μοντέλες και οι κοστουμάτοι και καλογυμνασμένοι -αλλά ηλίθιοι- τύποι, αντί για τη «Φόνισσα» και τον «Ηλίθιο», φωτεινά σημεία άλλων καιρών…;

Μήπως μας αξίζει λίγο βιτριόλι για να δούμε την αληθινή μας αξία;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: