Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Ψηφίζω, δεν απέχω


Ποτέ δεν μου άρεσε η λέξη «ανήκω», ούτε το α’ ενικό στη γραφή μου. Όμως δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω άλλη λέξη, ούτε άλλο πρόσωπο αυτή τη φορά...

ΑΝΗΚΩ, λοιπόν, στη γενιά που “θίγεται” (αν θέλω να είμαι ήπιος στους χαρακτηρισμούς μου), ή “καταστρέφεται” (αν επιθυμώ να είμαι όσο ρεαλιστικός, όσο και η καθημερινότητά μου) περισσότερο από όλους, από τα Μνημόνια -ένα ή δύο, ή όσα κι αν είναι ήδη χωρίς να το ξέρω-, γεγονός το οποίο, όλα τα κόμματα συνομολογούν «αξιομνημόνευτα»…

Κοντεύω να εισέλθω στην πιο παραγωγική μου δεκαετία και τίποτα δεν μου δίνει την ελπίδα να συνεχίσω να πασχίζω, ακόμα και για τα αυτονόητα, τα καθημερινά, τα απλά… 

Δεν μπορώ ωστόσο να απέχω… Δεν μπορώ να απέχω για τρεις λόγους
  • Γιατί, δεν έχω καμία απολύτως ευθύνη για το παρελθόν. Καμία ευθύνη για την πολιτική και κατά συνέπεια, οικονομική και εν τέλει, κοινωνική κατάσταση της δημοκρατικής -κατά τα άλλα- χώρας μου, αφού δεν ήμουν εκείνος που αναπαρήγαγε αυτό το στρεβλό και, από τη  δημιουργία του, καταδικασμένο στη διαφθορά, σύστημα. Δεν πρόλαβα, τουλάχιστον, και δεν σκοπεύω να το κάνω με την απουσία μου.
  • Γιατί, οφείλω και στους δύο παππούδες μου, στον καθέναν για διαφορετικούς λόγους, να σέβομαι τις κατακτήσεις τους για τη δημοκρατία, που πολλές φορές έφταναν μέχρι την αυτοθυσία σε οικογενειακό επίπεδο. Παππού, θυμάσαι άραγε…? 
  •  Γιατί, έχω υποχρέωση και συνάμα ευθύνη για το μέλλον μου. Την υποχρέωση να διεκδικώ και την ευθύνη να ομιλώ ελεύθερα ως το ελάχιστο καθήκον ενός πολιτικού όντος, που έχω την ευτυχία να αυτοπροσδιορίζομαι ως άνθρωπος…
Αν απέχω, απλά δεν δικαιούμαι να ομιλώ, να κρίνω, ούτε καν να προτείνω… Γιατί, απλά, δεν είμαι μέρος του παιχνιδιού

Σε λίγες ώρες, ψηφίζω λοιπόν. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία, τι κόμμα ψηφίζω. Δεδομένων των υφιστάμενων -συστημικών- κομμάτων, των εξαγγελιών τους, ρεαλιστικών ή εξωλογικών, πρακτικά εφαρμόσιμων ή μη,  προσωπικά, πιστεύω ότι σήμερα δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Δεν έχει σημασία αφού, οι συνθήκες απαιτούν συναίνεση, η οποία πρακτικώς δεν μπορεί να επιτευχθεί πλήρως, κι έτσι ο συμβιβασμός υποκαθιστά την ελευθερία…

Σημασία λοιπόν, έχει να καταφέρω να εκλέξω ανθρώπους με νέα αντίληψη, νέα οπτική και …όραμα! Όραμα, που τα τελευταία χρόνια έχει λείψει από τη γενιά μου. Μακριά από τη διαφθορά και τη στείρα, παλιομοδίτικη, ρουσφετολογική πολιτική, της υποτελούς κληρονομικότητάς μας.

Ψηφίστε λοιπόν!

Ψηφίστε νέους που δοκιμάζονται, κι ας αποτύχουν… Θα αποτύχουν σίγουρα καλύτερα από εκείνους που έχουν ήδη αποτύχει πολλές φορές…

Κι αν ακόμα σκέφτεστε την ωραία θάλασσα και δεν τη συγκρίνετε με την ταλαιπωρία της ψήφου, κλέψτε λίγο χρόνο πριν δροσιστείτε, πηγαίνετε στις κάλπες με τα μαγιό και μετά ελάτε στην παραλία να σας κεράσω σφηνάκια, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης  για τη συμμετοχή σας στη διαμόρφωση της υπόλοιπης ζωής μου…