Πάνω από τα σύννεφα

Βρίσκεται πάνω από τα σύννεφα.

Είναι μεσημέρι μιας ηλιόλουστης φθινοπωρινής ημέρας και όπως σχεδόν πάντα, κάθεται πλάι στο παράθυρο του αεροπλάνου και ηρεμεί από το άγχος των τελευταίων ωρών, ίσως και ημερών, αγναντεύοντας το θαλασσινό τοπίο κάτω από τα φτερά.

Του αεροπλάνου; Τα δικά του; Αναρώτιεται...

Κάθε φορά που ταξιδεύει, δωρίζει στον εαυτό του αυτή την απόλαυση. Την απόλαυση των λίγων λεπτών της "απογείωσης". Τα έχει πλέον προλάβει όλα, δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο για να κερδίσει κι άλλο χρόνο από την απαιτητική καθημερινότητα κι έτσι ξεκλέβει δευτερόλεπτα για να ευχαριστήσει το Σύμπαν για το δώρο του.

Χάνει τις σκέψεις του ανάμεσα στα σύννεφα, βυθίζει τα κρυφά του συναισθήματα στο μπλε της θάλασσας, κοιτά κατάματα τον καυτό ήλιο που του χαϊδεύει τη μορφή και ...χαμογελάει.

Ελπίζει, αισιοδοξεί, χαίρεται, ευγνωμονεί...

Είναι αυτές οι στιγμές που τον κάνουν να συνειδητοποιεί πόσο τυχερός είναι!

Είναι αυτές οι μαγικές εικόνες που δίνουν νόημα στη ζωή του...

Ο καταχραστής της Ιστορίας

Θα έπρεπε να ντρέπομαι! 

Δηλώνω με περίσσιο θράσος ότι είμαι απόγονος αρχαίων Ελλήνων.

Μα δεν ξέρω σε τι αλήθεια μπορεί να τους μοιάζω...

Δηλώνω ´Ελλην Δημοκράτης και αγνοώ το βάρος και των δύο δήθεν φερόμενων παρά εμού ιδιοτήτων.

Θέλω μονάχα να καταχρώμαι τους τίτλους, γιατί μόνο κατάχρηση μπορεί να είναι ακόμη και η ασυνείδητη  προσπάθεια μου να ταυτιστώ με κάτι τόσο διαφορετικό, κάτι καταφανώς απόμακρο και ξένο...

Αλλά είμαι φύσει και γένει περήφανος! Αγνοώ όμως ότι κάπου έχασα το υπόβαθρό μου... 

Το χειρότερο;

Ακόμη και αν συνειδητοποιώ την ανεπάρκεια μου και την ασύδοτη και μάλλον βλάσφημη συμπεριφορά μου να θέλω να ταυτίζομαι με Εκείνους, δεν αλλάζω, δεν σκύβω από στοιχειώδη ντροπή, δεν υποτάσσομαι, δεν παραδέχομαι, δεν ... Ετσι όμως Δεν προοδεύω! 

Παραμένω στο ένδοξο παρελθόν ως απλός και ίσως τυχαίος "γόνος".

Ενός ένδοξου παρελθόντος, που ουδεμία σχέση με Εμένα έχει.

Υποστηριχτής της Ιστορίας, την οποία φροντίζω επιμελώς να ΜΗΝ επαληθεύω.

Ελευθερία σκέψης, δημοκρατικά φρονήματα, αλληλεγγύη και πρόοδος θα κοσμούν τα λεξικά του μέλλοντος και μόνο εκεί θα ανατρέχω για να τα διδάξω στα παιδιά μου, στα οποία από μικρά θα μάθω, ότι είναι Έλληνες περήφανοι και πολιτισμένοι... 

Θα τους μιλώ για τα θαύματα των κλασικών ετών, το απόγειο της Δημοκρατίας και την ιστορία της πόλης μου, του Μαραθώνα, που έχει ακουστά ολόκληρος ο πλανήτης και θα τα μπολιάζω με πατριωτισμό και ευγενή άμιλλα.

Μετά, θα τα πηγαίνω στη σύγχρονη Εκκλησία του Δήμου για να τους δείξω πώς αυτή η Δημοκρατία έχει εξελιχθεί. 

Κι εκεί είναι που θα αντιμετωπίζω τη Θεία Δίκη κι εν τελεί θα βρίσκομαι εμπρός των ευθυνών μου! 

Τα ίδια μου τα παιδιά θα απορούν για τις διδαχές μου... Θα απογοητεύονται, θα απαξιώνουν τους θεσμούς, θα με περιπαίζουν και, με "πολιτισμένο" ύφος θα με απορρίπτουν...

Όμως εγώ δεν θα το βάλω κάτω!

Γιατί είμαι Έλληνας, Πολιτισμένος Δημοκράτης και όχι βάρβαρος και φυσικά, ανήκω στους ηρωικούς Μαραθωνίτες... 

Μόνο που εκείνοι ήταν πάντα Ενωμένοι έναντι των τρίτων...

Υ.Γ. Όταν ήμουν μικρός, στα παιδικά μου όνειρα ήθελα να βρεθώ στην Αρχαία Αθήνα και να αγορεύσω μεταξύ ίσων, απολαμβάνοντας το ύψιστο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης της δημοκρατίας μας. Χθες, στον Μαραθώνα, ξύπνησα από τον εφιάλτη...