Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016

ἐν Σπηλαίω καί ἐν Φάτνη γεννηθείς

Τότε, όταν το Άστρο Φώτιζε τη Νύχτα, μέσα στη ζεστασιά ενός Στάβλου, έγινε το Θαύμα.

Ένας Βασιλιάς, που δεν θα πέθαινε ποτέ, Κατέβηκε από τον καθαρό Ουρανό, με τρόπο μαγικό, για να Τιμήσει την παραδεισένια Γη, να μεγαλώσει ως Άνθρωπος και να Προσφέρει στο Βασίλειό του απλόχερη Αγάπη, ατέλειωτο Πλούτο και απέραντη Ευτυχία.

Μη φανταστείτε ότι ήρθε με ταμπούρλα και τύμπανα. Ήρθε αθόρυβα, απλά και ταπεινά, γιατί έτσι γίνονται τα Μεγάλα…



Διάλεξε για να γεννηθεί, έναν Στάβλο, μέσα στον οποίο υπήρχαν μερικά ανυποψίαστα Ζωάκια. Ένα σπήλαιο, που το μόνο που είχε, ήταν αρκετή ζεστασιά. Δεν ήθελε χρυσούς θρόνους ούτε και φανταχτερά στολίδια. Διάλεξε μια Φάτνη για θρόνο και μερικά Σανά για να προστατευτεί από το κρύο.

Βλέπετε, αν και ήταν Βασιλιάς, είχε κι Αυτός την ανάγκη της Θαλπωρής και την προστασία της Μάνας, που φροντίζει για το βρέφος της, με Αγάπη και Προσήλωση. Από Καθήκον και Ανιδιοτέλεια.

Ξάπλωσε, όχι ως Βασιλιάς, αλλά ως Πρόσφυγας, πάνω σε Στάχυα. Φοβόταν κι Εκείνος, ότι η ακίνδυνη Ύπαρξή του δεν θα ήταν αρεστή στην μέχρι τότε Εξουσία.

Όμως, το Άστρο που έφεγγε πάνω από το Σπήλαιο της Γέννησής του, Τον πρόδιδε. Ευτυχώς, μόνο σε εκείνους, που μπορούν να διακρίνουν το Φως της Αλήθειας, τους αιώνιους Προσκυνητές. Τους αγαθούς Ποιμένες και τους αδιάκοπους Μάγους, που με Ταπεινότητα, αλλά και καθαρή και αγνή Λάμψη, έσπευσαν να προσκυνήσουν και να Προσφέρουν χρήσιμα και πολύτιμα δώρα.

Και κάπως έτσι, γεννήθηκε η Ελπίδα.

Λένε, ότι εκείνη τη Νύχτα γεννήθηκε και η Αλήθεια.

Ότι, τη Νύχτα εκείνη, άναψε στην Καρδιά μας το Φως της Αγάπης και του Πνεύματος.

Ότι ο Θεός ταπεινώθηκε ως Άνθρωπος. Και ως άνθρωπος είχε ανάγκη Προστασίας.

Λένε ότι το Βρέφος που γεννήθηκε ως Τέλειος άνθρωπος υποδηλώνει τον Τέλειο Θεό.

Ότι το Νέο γεννιέται μέσα στο Απλό, το Άδειο και το Απροκατάληπτο. Και τότε, η Καρδιά γίνεται Φάτνη.

Και λένε, ότι σήμερα, ανήμερα των Χριστουγέννων, γεννάται η προοπτική της Θέωσης του Ανθρώπου…


~ Χρόνια Καλά!!! ~

Δεν υπάρχουν σχόλια: