Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2016

«νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα• μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α' Κορινθίους 13:13)

Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που τα παραμύθια ήταν ακόμη διδακτικά, στο βασίλειο της Ιδέας, ζούσε μια πολύ απλή, όμορφη και δυνατή γυναίκα, η Σοφία.
Όλοι την αγαπούσαν και την σέβονταν για την τιμιότητά της και την πίστη της στο Θεό.

Η Ζωή, η κακιά βασίλισσα της Ιδέας, είχε πληροφορηθεί για την ύπαρξη της Σοφίας και μη μπορώντας να πιστέψει ότι κινδύνευε να χάσει την παντοδυναμία της και την αφοσίωση του βασιλείου της από μια καθημερινή γυναίκα, βάλθηκε από νωρίς να την εξοντώσει. Το πανούργο μυαλό της κι ο εκπαιδευμένος στρατός της ήταν οι πλέον ισχυροί αντίπαλοι της καλοσυνάτης κι ευρηματικής Σοφίας.


Η βασίλισσα Ζωή λοιπόν, κατέστρωσε ένα εξαιρετικά πονηρό σχέδιο και με το μηχανισμό ολόκληρου του βασιλείου που είχε στη διάθεσή της, ξεκίνησε να το υλοποιεί. Το σχέδιο ονομάστηκε παραπλανητικά «Σοφίας αναζήτηση» και είχε έναν και μόνο σκοπό: να εξοντώσει τη Σοφία, μέσα από πολλές και σκληρές καθημερινές δοκιμασίες, τις οποίες ακόμη και μια επίμονη και δυνατή γυναίκα, όπως η Σοφία, δεν θα μπορούσε τελικά να αντέξει.

Πράγματι, η Ζωή έδειξε το σκληρό κι απάνθρωπο πρόσωπό της. Αρχικά, ο στρατός ανέλαβε να διώξει μακριά το μεγαλύτερο στήριγμα της Σοφίας, τον ισχυρό άνδρα της. Λέγεται, ότι η Ζωή διέταξε τους πιο σκληρούς βασανιστές να τον απομακρύνουν από εκείνην, αφήνοντάς την μόνη, με τις τρεις μικρές και χαριτωμένες κόρες της. Έτσι κι έγινε. Οι βασανιστές εκδίωξαν τον άνδρα της και ανακοίνωσαν ότι εκείνος δείλιασε κι έφυγε για ένα πολύ μακρινό ταξίδι, τόσο μακρινό που από τότε δεν τον ξαναείδε κανείς…

Η Σοφία κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Έπρεπε γρήγορα να πάρει την απόφαση ότι πλέον, μόνο εκείνη μπορούσε να προστατεύσει τον εαυτό της και τις τρεις καλοσυνάτες κορούλες της, την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη.

Πήρε αμέσως τα πανέμορφα κοριτσάκια που μεγάλωνε με την καλύτερη ανατροφή κι επισκέφθηκε περιπλανώμενη τη χώρα της Αλήθειας. Εκεί, πίστευε ότι ήταν ασφαλής και θα μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από τους αγαθούς κατοίκους της, έχοντας βαθειά πίστη ότι ο Θεός θα την προστατεύσει και θα τη σώσει από το κακό μαρτύριο που της επεφύλασσε η βασίλισσα Ζωή.

Πράγματι, όλοι οι κάτοικοι της Αλήθειας τη βοήθησαν και την μεταχειρίστηκαν με μεγαλοσύνη αντάξια της φήμης της, που την ακολουθούσε. Όμως, το σχέδιο της βασίλισσας Ζωής ήταν σε πλήρη εξέλιξη…

Ένα βράδυ, ένας λόχος της Ιδέας με επικεφαλής την ίδια τη βασίλισσα Ζωή, εισέβαλε στη γη της Αλήθειας και απομόνωσε τη Σοφία, αρπάζοντας και βασανίζοντας τις τρεις κόρες της.

Πρώτη μαρτύρησε η Πίστη. Η Ζωή, μεταμφιεσμένη σε αγνή βασίλισσα, ζήτησε με δολοπλόκο ύφος από το μικρό κοριτσάκι να απαρνηθεί το ίδιο το όνομά της, να απομακρυνθεί από το Χριστό και σε αντάλλαγμα θα την έκανε επίσημα πριγκίπισσα του βασιλείου της Ιδέας, τάζοντάς της ένα μέρος από αυτό. Η μικρή Πίστη, ατάραχη και με περίσσιο θάρρος, ως γνήσιο παιδί της Σοφίας, απάντησε ότι δεν ήταν δυνατόν να προδώσει Εκείνον που την αγάπησε και θυσιάστηκε για αυτήν και ότι το παράδειγμά Του αποτελούσε έμπνευση για την ίδια την ύπαρξή της, την Πίστη της σε Εκείνον. Η μεταμφίεση της Ζωής μεμιάς χάθηκε κι αμέσως η απάνθρωπη βασίλισσα διέταξε το βασανισμό και αποκεφαλισμό της Πίστης.

Οι προσπάθειες της βασίλισσας Ζωής έπεφταν στο κενό. Η Σοφία, μέσα από την διαπαιδαγώγηση και την προσωπική ανάπτυξη της Πίστης είχε καταφέρει να αντισταθεί και να νικήσει την υποταγή. Η διαβολική βασίλισσα όμως, δεν το έβαλε κάτω. Ζήτησε από τους φρουρούς να φέρουν ευθύς αμέσως μπροστά της, τη δεύτερη κόρη της Σοφίας, την Ελπίδα. Με τρομακτικό ύφος και δίχως ίχνος οίκτου έδειξε στην Ελπίδα το ακέφαλο σώμα της Πίστης και τη ρώτησε αν αξίζει να υποστεί κι εκείνη τα ίδια βασανιστήρια και να καταλήξει όπως η αδελφή της. Η Ελπίδα, εμπνευσμένη από την Πίστη, δέχθηκε άνευ δεύτερης σκέψης ότι με το όνομά της στηρίζει τη σωτηρία των πιστών στο Θεό κι έτσι δεν απέφυγε ούτε αυτή το βασανιστικό θάνατο.

Μετά από αυτό, κανείς από τους παριστάμενους δεν περίμενε διαφορετική στάση από την μικρή Αγάπη, η οποία επιβεβαίωσε ότι η ύπαρξή της στηρίζεται στο Θεό και την υπομονή του Χριστού απέναντι στον μαρτυρικό θάνατο. Αμέσως, αποκεφαλίστηκε.

Μετά το θάνατο των παιδιών της, η Σοφία αφέθηκε στο θέλημά της και τίμησε τα άψυχα σώματά τους, παρακαλώντας συνάμα το Θεό να τα συνοδεύσει, γεγονός το οποίο επιβεβαιώθηκε ως αναγνώριση της αφοσίωσής της σε αυτά.

Η Σοφία, αφοσιωμένη στην Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη νίκησε τη Ζωή, επιβλήθηκε στην Ιδέα και κατέκτησε την Αλήθεια. Η Ζωή ακόμη προσπαθεί με τα σχέδιά της…

Υ.Γ. Πολλές φορές, χρειάζεται ένα παραμύθι να μας φέρει πιο κοντά στο Θεό από ό,τι τα ίδια τα ιερά βιβλία και η διδασκαλία Του. Ελπίζω (!!!) να με συγχωρέσει για την παραλλαγή.


Δεν υπάρχουν σχόλια: