Τα “θέλω” και τα “πρέπει”

“Πόσο θα ήθελα να κάνω αυτό που πραγματικά νιώθω κάθε στιγμή. Να μη χρειάζεται να κάνω κάτι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλω.

Να δουλέψω όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλω. Να μη χρειάζεται να διαβάσω γιατί έχω εξετάσεις αλλά να διαβάσω γιατί θέλω. Θέλω να μάθω. Θέλω να ζήσω. Θέλω να νιώθω ασφάλεια ανάμεσα στους ανθρώπους κι όχι να φοβάμαι από τους γύρω μου. Θέλω να μοιράζομαι. Σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, χαρά, λύπη, ελπίδα, αφοσίωση κι αγάπη. Θέλω φίλους κι όχι γνωστούς, ανθρώπους κι όχι άψυχες μορφές. Και δεν είμαι μόνο εγώ που το θέλω…

Όλοι το θέλουν. Αλλά τριγυρνάει μονάχα σαν όνειρο στο μυαλό τους. Για μια στιγμή μονάχα κι ύστερα φεύγει. Δεν έχουν χρόνο. Κανείς δεν έχει χρόνο. Κάτι πρέπει να κάνουν. Γιατί πρέπει.

Δεν υπάρχει χρόνος για θέλω. Μονάχα για πρέπει.

Μήπως να κάνω ένα βήμα πίσω; Να καταλάβω ποιος είμαι, τι θέλω. Να δω τον εαυτό μου, τι χρειάζεται και τ’ άλλα να πάνε στα σκουπίδια. Τι έχει αξία; Τι μένει στο τέλος; Μ’ ενδιαφέρει η διαδρομή ή μονάχα το τέλος;

Νιώθω την ανάγκη να ζήσω. Ν’ αγαπήσω τους γύρω μου και να μ’ αγαπήσουν πίσω.”

Πηγή: http://mikrosprigkipas.wordpress.com/2011/01/28/%CF%84%CE%B1-%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CF%89-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%AD%CF%80%CE%B5%CE%B9/