Παραλιακό μέτωπο Δήμου Μαραθώνα & αξιοποίηση ακινήτων

Αναδημοσίευση από το φύλλο Ιουνίου 2013 της εφημερίδας Marathonpress

“Η κατανόηση των δυνάμεων, τις μεγεθύνει” αναφέρει ο Γάλλος Marquis de Vauvenargues, δίνοντας μας την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε

ότι η ουσιαστική αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων είναι που οδηγεί στην επιτυχία!

Περπατώντας στον πεζόδρομο που ενώνει το λιμανάκι της Νέας Μάκρης με την παραλία Μαραθώνα και με αφορμή την ανωτέρω διαπίστωση, ο νους μου τρέχει και συναντά τις σκέψεις πολλών συντοπιτών μας:

-          Πόσο τυχεροί είμαστε που απολαμβάνουμε την αύρα του κύματος και ζούμε σε ένα περιβάλλον που αναδεικνύει την πολυπόθητη ποιότητα στη ζωή μας;

-          Ωστόσο, μας αρκεί απλά η φυσική ομορφιά;

-          Μήπως υπάρχει η δυνατότητα να προσθέσουμε στα οφέλη και οικονομικό χαρακτήρα, που σήμερα έχει μεγαλύτερη αξία από ποτέ;

-          Μήπως τα αναξιοποίητα ακίνητα, μπορούν να αποφέρουν ένα επιπλέον εισόδημα στο συρρικνωμένο οικογενειακό μας ταμείο, αν συνδυαστούν με μια στοχευμένη αναβάθμιση του παραλιακού μετώπου;

Ο καλλικρατικός Δήμος Μαραθώνα διαθέτει, όπως έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν σε αυτή τη στήλη, ακτογραμμή  περίπου 30 χλμ., όση δηλαδή η απόσταση που μας

συνδέει με το κέντρο των Αθηνών(!!!), ενώ οι βατές περιοχές αποτελούν τουλάχιστον το 1/3 αυτών! Μόνο κάποιος που στερείται λογικού θα μπορούσε να αγνοήσει την ευκαιρία αξιοποίησης αυτών των δεδομένων. Άλλωστε, ο τουριστικός χαρακτήρας ολόκληρου του Δήμου έχει διακριθεί ήδη από τη δεκαετία του ’60 με τις μαζικές επισκέψεις παραθεριστών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και εξακολουθεί να αποτελεί σήμερα πόλο έλξης επισκεπτών, είτε για μια πολυπόθητη βουτιά στα καθαρά νερά του Σχοινιά, είτε για ένα απολαυστικό και αναζωογονητικό καφέ πάνω στη θάλασσα.

Τι θα μπορούσε ωστόσο, να προσελκύσει νέο κόσμο, περισσότερους περαστικούς, οργανωμένη συγκέντρωση επισκεπτών και κατά συνέπεια χρήμα στην τοπική αγορά; Τις περισσότερες φορές δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τις λύσεις. Αρκεί να παρατηρούμε τι συμβαίνει έξω από το οπτικό μας πεδίο, να διευρύνουμε λίγο τον ορίζοντά μας και, γιατί όχι, να αντιγράφουμε επιτυχημένες συνταγές, προσθέτοντας σε αυτές στοιχεία, προσδιοριστικά της ταυτότητάς μας προκειμένου να επιτευχθεί η πεμπτουσία της επιτυχίας, που δεν είναι άλλη από την αρμονία.

Τα παραδείγματα που τείνουν να διαθέτουν όμοια χαρακτηριστικά ποικίλλουν τόσο στο εσωτερικό (Φλοίσβος, Γλυφάδα, Άλιμος, Βουλιαγμένη), όσο και στο εξωτερικό (Βαρκελώνη, Μπιλμπάο και Βαλένθια, Μασσαλία, Μόντε Κάρλο κ.λπ.). Φυσικά, κάθε τόπος έχει τη δική του ταυτότητα και φυσιογνωμία, αλλά αντλώντας στοιχεία από περιοχές που, έχοντας μέτωπο στο νερό, επιχείρησαν να αναπλάσουν και να βελτιώσουν την “αστική” εικόνα τους εκμεταλλευόμενες τη σύνδεση του θαλάσσιου με το αστικό στοιχείο, μπορούμε να προβλέψουμε ενδεχόμενα αποτελέσματα.

Η αναβάθμιση και αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου στην περιοχή μας μπορεί να πραγματοποιηθεί με ποικίλες παρεμβάσεις: ενοποίηση παράκτιας ζώνης με πεζόδρομο – ποδηλατόδρομο και οργάνωση ήπιων, σποραδικών, ψυχαγωγικών κέντρων που να καλύπτουν όλα τα γούστα, ανάδειξη αρχαιοτήτων και δημιουργία πάρκου περιπάτου και πολιτιστικής επιμόρφωσης-ενημέρωσης, οργανωμένη κι ενιαία εκμετάλλευση χρήσης αιγιαλού με αυστηρές προδιαγραφές και παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών  λουομένων, ανάδειξη του φυσικού κάλους του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά μέσω προγραμμάτων αγροτουρισμού και φυσιολατρίας κ.λπ.

Φυσικά, όλα τα ανωτέρω είναι ενδιαφέροντα αλλά προκειμένου να συσχετιστούν και να προσφέρουν σημαντικά ανταποδοτικά οφέλη θα πρέπει να ακολουθούν ένα κύριο έργο (main project). Μία καλοσχεδιασμένη μαρίνα σκαφών, αποτέλεσμα εποικοδομητικού διαλόγου με την τοπική κοινωνία κι επιστημονικής αξιολογικής στάθμισης (πλεονεκτήματα – μειονεκτήματα), μπορεί να αποτελέσει τη βασική πηγή ανάπτυξης ολόκληρου του Δήμου. Παρόμοια συζήτηση κατά το παρελθόν είχε προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις, ωστόσο οι συνθήκες ωριμάζουν και τα δεδομένα διαφοροποιούνται.

Σε μια ενδεχόμενη συζήτηση περί του θέματος θα πρέπει να οριστούν εξαρχής οι έννοιες κι οι επιδιώξεις του εγχειρήματος. Κομβικά σημεία θα πρέπει να αποτελέσουν η στόχευση στην οικονομική αναβάθμιση της πόλης αλλά ταυτόχρονα και της τοπικής κοινωνίας, ο προσδιορισμός του είδους τουρισμού που θα επιδιωχθεί από μια τέτοια δράση και πάντως, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Στα παραδείγματα που προαναφέρθηκαν αρκεί να αναφέρουμε ότι η Βαρκελώνη μετά την ανάπλαση της παραλίας και μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τον τουρισμό της, με απόλυτα νούμερα.  Η βασκική πρωτεύουσα Μπιλμπάο πέτυχε να ανανεώσει τον αστικό ιστό της και να εξελιχθεί από βιομηχανική πόλη σε διεθνές τουριστικό κέντρο. Περαιτέρω, η Βαλένθια αποτέλεσε πάρκο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, συνδυάζοντας του υδάτινο στοιχείο με τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία. Πιο κοντά στα δικά μας δεδομένα, η επισκεψιμότητα στους εμπορικούς χώρους της μαρίνας Φλοίσβου είναι ιδιαίτερα μεγάλη και τα έσοδα από ελλιμενισμό, υπηρεσίες και μισθώσεις ακινήτων ανέρχονται σε €10,3 εκατομμύρια, ενώ η προσήλωση στην ποιότητα των υπηρεσιών, καθώς και στα θέματα ασφάλειας και περιβαλλοντικής ευαισθησίας αποτελούν κύριες αρχές της διαχείρισης της Μαρίνας, η οποία βραβεύεται διαρκώς με “Γαλάζια Σημαία”.

Αν δει κανείς και αναλύσει τα αποτελέσματα των διαφόρων παραδειγμάτων ανά τον κόσμο ίσως μπορέσει να διακρίνει και αστοχίες ή ακόμα και αρνητικές συνέπειες. Ωστόσο, τα πλεονεκτήματα υπερτερούν, τα δε, οικονομικά κίνητρα αποτελούν από μόνα τους πρόκληση για περαιτέρω μελέτη.

Ας σκεφτούμε, πόση ζήτηση θα είχε μία οργανωμένη μαρίνα στην περιοχή μας από ιδιοκτήτες σκαφών που διαμένουν στα Βόρεια Προάστια και αναγκάζονται να μετακινούνται στο άλλο άκρο των Νοτίων για μία βόλτα στη θάλασσα… Σκεφθείτε επίσης, το ενδεχόμενο ταυτόχρονης μίσθωσης καταλυμάτων από αυτούς για κάλυψη των αναγκών τους κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, ακόμα δε, και το ενδεχόμενο αγοράς ακινήτων ή την ανάγκη ανάπτυξης νέων οικοδομημάτων με σύγχρονες προδιαγραφές, που θα τονώσει επιπλέον την τοπική αγορά.

Αν συμπεριλάβουμε στη σκέψη μας, την κατανάλωση σε εστίαση και ψυχαγωγία,

όχι μόνο στα παραθαλάσσια, αλλά και στα “εσωτερικά” καταστήματα αλλά και τα οφέλη από τους απλούς επισκέπτες τότε, δε μένει παρά να συμπεράνουμε ότι τα στενά φοβικά επιχειρήματα εκείνων που αρνούνται την ανάπτυξη για λόγους ανταγωνισμού μικρών – μεγάλων επιχειρηματιών, -που μια τέτοια ανάπτυξη επιφέρει αναμφισβήτητα-, ξεπερνιούνται απλά και μόνο από τα μεγέθη…

Θεωρητικά, τα πράγματα είναι εύκολα. Τι γίνεται ωστόσο, στην πράξη; Προφανώς, τα προβλήματα που προκύπτουν από τη γραφειοκρατία και την κατακερματισμένη αρμοδιότητα των κρατικών υπηρεσιών δημιουργούν δαιδαλώδεις διαδικασίες που απαιτούν πολύ κόπο και χρόνο και δυστυχώς, με αμφίβολο αποτέλεσμα. Από την άλλη, αν η πίεση για ανάπτυξη είναι μεγάλη -όπως η φυσική τάση και πορεία των πραγμάτων για πρόοδο- και αν οι στόχοι επιδιώκονται με πολλή ένταση από πολλούς, τότε οι δυσκολίες κάμπτονται και τελικώς την επιτυχία απολαμβάνουν όλοι.

Η εποχή μας απαιτεί καινοτομία και συντονισμένη, μαχητική δράση. Η οικονομία δοκιμάζεται και η περιουσία μας, δυστυχώς, κινδυνεύει να χαθεί. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο πιο γρήγορα θα ενδυναμώσουμε τις δράσεις μας, επιβεβαιώνοντας τον ανωτέρω Γάλλο γνωμικογράφο.  Η αγορά ακινήτων χρειάζεται εξωγενή τόνωση και μόνο με έργα ανάπτυξης μπορεί να σωθεί.

Σαφώς, καμία επιλογή δεν είναι εύκολη. Ωστόσο, αυτή είναι μονοδιάστατη μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. Θυμάμαι την ιστορία που περιγράφει τον πρωταγωνιστή να οδηγεί το διθέσιο αυτοκίνητο του μία μέρα με καταρρακτώδη βροχή και, περνώντας από μια στάση λεωφορείου όπου συναντά τρία άτομα να περιμένουν, έρχεται αντιμέτωπος με το “τρίλλημα” ποιον να επιλέξει να πάρει μαζί του: τη γριούλα που πεθαίνει, το φίλο από τα παλιά που του έσωσε κάποτε τη ζωή, ή τη γυναίκα των ονείρων του; Στην ιστορία ο πρωταγωνιστής τελικά, δίνει τα κλειδιά του αυτοκινήτου στον φίλο του, του ζητά να πάει τη γριούλα στο νοσοκομείο, ενώ εκείνος περιμένει το λεωφορείο με τη γυναίκα των ονείρων του…