Η επιβράβευση μάς δίνει δύναμη για τη συνέχεια...

Φίλες και φίλοι

Σας καλωσορίζω κι επίσημα στο προσωπικό μου blog.

Η τεχνολογία σήμερα, μας προσφέρει απλόχερα τα μέσα να επικοινωνούμε άμεσα αλλά ταυτόχρονα κι απρόσωπα…  Κι επειδή κάθε πρόκληση με εξιτάρει, θα επιδιώξω μέσα από αυτό το χώρο να δεχθώ την πρόκληση για άμεση επικοινωνία, με την ελπίδα ωστόσο να την προσωποποιήσω… Όχι και τόσο εύκολο εγχείρημα, αλλά είπαμε: το παιχνίδι των προκλήσεων…

Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας έχουμε.....
απόψεις για τα θέματα της καθημερινότητας. Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι όλοι μας -ειδικά τον τελευταίο καιρό- έχουμε την τάση να σχολιάζουμε και να παίρνουμε θέση σε καθετί που μας απασχολεί. Πού όμως; Αυτό το ερώτημα αποτελεί και την προσωπική μου έμπνευση για τη δημιουργία αυτού του blog.

Ωστόσο, μόνος μου δεν μπορώ -όχι να καταφέρω πολλά, ούτε καν να τα επιδιώξω… Κι εδώ είναι που θα χρειαστώ τη βοήθειά σας. Ελάτε να κάνουμε αυτό το χώρο ένα mini forum ιδεών και εποικοδομητικών προτάσεων για να κάνουμε την καθημερινότητά μας καλύτερη και πιο ουσιαστική. Ελάτε να προβληματιστούμε, όχι όμως να μιζεριάσουμε! 

Άκουσα κάπου -στο οποίο θα αναφερθώ τις επόμενες μέρες- τη μαγική φράση: “Να ακούς χωρίς να κρίνεις” και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα. Με μια γλυκιά τάση αυτοκριτικής, προσπάθησα να θυμηθώ πόσες φορές επιδίωξα το τελευταίο διάστημα να κρίνω γενικά οτιδήποτε! Και δυστυχώς ήταν αμέτρητες, από το πιο ασήμαντο μέχρι το πιο σημαντικό… Σκέφτηκα αμέσως, ότι με αυτή την αντίδραση του είναι μου, απογοήτευα οποιονδήποτε ήθελε να πει κάτι, για το οποίο ενδεχομένως και να ντρεπόταν…  Και σίγουρα δεν του έδινα τη δυνατότητα ούτε καν να το εκφράσει…

Χωρίς κριτική διάθεση λοιπόν, θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στο Σταύρο Θεοδωράκη για τους προχθεσινούς «Πρωταγωνιστές», όχι επειδή ανέδειξαν ουσιαστικά προβλήματα, αλλά γιατί μέσα από αυτά πρότειναν λύσεις για να διορθωθούν, αν όχι να επιλυθούν!

Η επιβράβευση μάς δίνει δύναμη για τη συνέχεια…

Καλώς ήρθατε