Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Το παραμύθι με τα δώρα

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό φτωχό χωριό, ζούσε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Ο μπαμπάς καλλιεργούσε τη γη, μάζευε με μόχθο τους καρπούς της κι έτρεφε έτσι την οικογένεια του. Η μαμά δούλευε τα πρωινά στο σπίτι της πιο εύπορης οικογένειας του χωριού και τα βράδια φρόντιζε για την οικογένεια της, κάνοντας όλες τις δουλειές του χαρούμενου σπιτικού της.

Τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, ο πρωτότοκος γιος και τα δύο μικρότερα κοριτσάκια, πήγαιναν στο σχολείο, ενώ βοηθούσαν όπως το καθένα μπορούσε τους αγαπημένους τους γονείς, εκτιμώντας τον κόπο και τις θυσίες που έκαναν εκείνοι για να τα μεγαλώσουν με τον καλύτερο τρόπο!

Κάθε χρόνο, την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια είχε ένα υπέροχο έθιμο. Ο μπαμπάς ντυνόταν κρυφά Άγιος Βασίλης, έπαιρνε δυο μεγάλους μαύρους σάκους, τους γέμιζε με διάφορα δώρα, παιχνίδια, καραμέλες και γλυκά που έφτιαχνε η μαμά και γυρνούσε όλο το χωριό, προσφέροντάς τα στα μικρά παιδάκια, που χοροπηδούσαν απο τη χαρά τους.

Φέτος, ο μπαμπάς δεν τα κατάφερε. Ήταν δύσκολη η χρονιά και τα οικονομικά της οικογένειας τόσο άσχημα που με ζόρι τα έβγαζαν πέρα. Διάθεση δεν υπήρχε και ο μπαμπάς δεν μπορούσε να γεμίσει πια τους σάκους και να μοιράσει χαρά στο χωριό... Ούτε ακόμα και το δικό του χριστουγεννιάτικο δέντρο να γεμίσει με δώρα! Ήταν πραγματικά πολύ λυπημένος...

Και τότε...

Τότε, τα τρία αδελφάκια συνωμότησαν κρυφά απο τους γονείς τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν το αξιοζήλευτο έθιμο. Το αγοράκι θα ντυνόταν εκείνο Άγιος Βασίλης, ενώ τα κοριτσάκια θα μάζευαν από τη γειτονιά όσα παιχνίδια δεν χρησιμοποιούσαν τα άλλα παιδάκια, θα τα έβαζαν σε φανταχτερά περιτυλίγματα και θα τα ξαναμοίραζαν στα υπόλοιπα. Έτσι, το έθιμο θα συνεχιζόταν, θα έκαναν περήφανους τους γονείς τους και θα τους χάριζαν την ίδια χαρά με αυτή που εκείνοι έκαναν στο παρελθόν!

Έτσι κι έγινε... Τα κοριτσάκια βγήκαν στους δρόμους, μάζεψαν ό,τι καλό μπορούσαν και τα έδωσαν στον μεγαλύτερο αδελφό τους για να τα τυλίξει σε ωραία χαρτιά και να τα μοιράσει. Οι γονείς δεν ήξεραν τίποτε... Και δεν έπρεπε να μάθουν, πριν μοιραστούν τα δώρα για να μην διερωτηθούν που βρέθηκαν αυτά και χαλάσει η έκπληξη...

Πράγματι, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ο γιος ξύπνησε πιο πρωί από όλους, κι ενώ κάθε χρόνο πήγαινε για τα κάλαντα, φέτος κρύφτηκε στο υπόγειο του ξύλινου σπιτιού και ετοίμασε τα δώρα... Το μεσημέρι, όταν ο μπαμπάς κοιμόταν, ανέβηκε πανω, άνοιξε σιγά σιγά το ντουλάπι με τη στολή του Αϊ Βασίλη, τη φόρεσε και βγήκε στους δρόμους!!!

Άφησε για το τέλος, το δικό του σπίτι... Είχε πια νυχτώσει για τα καλά! Κι όταν χτύπησε την πόρτα και άνοιξε η αμέριμνη μητέρα, μόλις τον αντίκρυσε, αμέσως ξέσπασε σε κλάμματα! Ο μπαμπάς, τρομαγμένος, έτρεξε γρήγορα και μόλις είδε το γιο του ντυμένο Αϊ Βασίλη τον αγκάλιασε βουρκωμένος και του είπε:

- Παιδί μου, συγγνώμη!!! Συγγνώμη που φέτος δεν κατάφερα να σας κάνω ένα τόσο δα μικρό δωράκι και να κάνω εσένα και τις αδερφές σου χαρούμενους!!!

Και τότε πετάχτηκαν από τις κρυψώνες τους τα κοριτσάκια που παρακολουθούσαν, αγκάλιασαν τους γονείς τους που ήταν γονατισμένοι και όλα μαζί τα αδελφάκια, με μια φωνή, είπαν:

- Μα τι λες μπαμπά;;; Φέτος μας έκανες το καλλίτερο δώρο!!! Ήταν η χαρά και η ζεστασιά που νιώσαμε, όταν μαζεύαμε και τυλίγαμε τα δώρα που θα μοιράζαμε!!! Σε ευχαριστούμε τόσο πολύ που μας κάνεις ευτυχισμένους!!!

Κι έτσι, όλοι μαζί, αγκαλιασμένοι και χαρούμενοι υποδέχθηκαν στην είσοδο του σπιτιού τους τον καινούριο χρόνο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: