Είναι Κυριακή πρωί… Έξω, συννεφιά!
Μέσα, κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα! Ούτε εκείνος, εκείνος που πάντα γνώριζε. Που
περπατούσε με σιγουριά ακόμα και σε άγνωστους δρόμους… Όλα είναι πλέον αλλιώς. Αλλά
πώς;
Κάθεται μόνος και βάζει μουσική. Σκέφτεται…
Κάποια στιγμή ακούγεται το Dust in the wind σε μία μαγική live εκτέλεση των Scorpions. Κλαίει… Δεν ξέρει γιατί και αρχίζει
να ανησυχεί. Ούτε αυτό το ξέρει! Τι κάνει; Που πάει; Και αυτό το τραγούδι τι
λέει; Να συνεχίσει κανείς ή είναι όλα μάταια…; Νιώθει αποπροσανατολισμένος -όχι
εγκλωβισμένος- αλλά σίγουρος ότι πράττει σωστά.
Τι κάνει όμως; Δεν ξέρει. Γιατί; Δεν
μπορεί να απαντήσει… Κι όταν όλα φτάνουν σε τέλμα τι κάνει κανείς; Ανοίγει ένα
βιβλίο και ξεχνιέται… Αχ, αυτές οι Κυριακές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου