Ο φόβος και ο πόθος

Οι φόβοι που μας διακατέχουν συνιστούν ένα από τα ισχυρότερα δηλητήρια της ζωής μας. Έχουμε απίστευτη ικανότητα να δημιουργούμε νέους φόβους, να συντηρούμε τους παλιούς, να ανανεώνουμε και να ενημερώνουμε το αστείρευτο απόθεμα των φόβων μας. Επειδή οι φόβοι μας είναι μια από τις μορφές έκφρασης που χρησιμοποιούν περισσότερο τα παιδιά, κι αφού στα παιδιά αρέσουν τα παραμύθια, ας ονειρευτούμε…

Μ

ια φορά κι έναν καιρό, μόνο μια φορά, σε μια φανταστική χώρα, ζούσε κάποιος που όλοι φώναζαν “Μάγο των Φόβων”. Σε αυτή τη φανταστική χώρα, όλες οι γυναίκες, όλοι οι άνδρες και όλα τα παιδιά διακατέχονταν από αμέτρητους φόβους.

Φόβους πανάρχαιους, προερχόμενους από τα βάθη της ιστορίας, τότε που οι άνθρωποι δε γνώριζαν ακόμα ούτε το γέλιο, ούτε την εγκατάλειψη,

ούτε την εμπιστοσύνη και κυρίως δεν γνώριζαν την αγάπη.

Φόβους πιο πρόσφατους, βγαλμένους από την παιδική ηλικία του καθενός, τότε που η αθωότητα ενός βλέμματος, η απορία μιας κουβέντας, ο θαυμασμός μιας χειρονομίας ή το ξόδεμα ενός χαμόγελου προσέκρουαν στην ακατανόητη πραγματικότητα.

Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι όλοι τους, μόλις άκουγαν να γίνεται λόγος για το “Μάγο των Φόβων”, δε δίσταζαν καθόλου να κινήσουν για ένα μακρύ ταξίδι με σκοπό να τον συναντήσουν, με την ελπίδα να μπορέσει να εξαφανίσει ή να διαλύσει τους φόβους που κουβαλούσαν στο σώμα τους, στο κεφάλι τους ή που απλώς συνόδευαν τη ζωή τους.

Κανείς τους δε γνώριζε πώς θα εξελισσόταν η συνάντηση. Όσοι όμως, γύριζαν από το ταξίδι έδειχναν μεγάλη συστολή προκειμένου να μοιραστούν την εμπειρία τους. Γεγονός είναι πάντως ότι το ταξίδι του γυρισμού ήταν πάντα πολύ μακρύτερο από τον πηγαιμό.

Κάποια μέρα, ένα παιδί μαρτύρησε το μυστικό του “Μάγου των Φόβων”. Αλλά αυτό που είπε, φάνηκε τόσο απλό, τόσο απίστευτα απλό, που δεν το πίστεψε κανείς.

- “Ήρθε κοντά μου”, είπε το παιδί, “πήρε τα δυο μου χέρια στα δικά του και μου ψιθύρισε”:

- “Πίσω από κάθε φόβο, υπάρχει ένας πόθος. Πάντα υπάρχει ένας πόθος κάτω από κάθε φόβο, όσο μικρός ή όσο τρομακτικός κι αν είναι αυτός! Πάντα υπάρχει ένας πόθος, να το ξέρεις.”

- “Το στόμα του ήταν πολύ κοντά στο αυτί μου και μοσχομύριζε”, επιβεβαίωσε το παιδί. “Μου είπε ακόμα:”

- “Όλη μας τη ζωή κρύβουμε τους πόθους μας, γι’ αυτό και υπάρχουν τόσοι φόβοι στον κόσμο. Μοναδική μου δουλειά και καλά κρυμμένο μυστικό μου, είναι να επιτρέπω στον καθένα να τολμάει να ξαναβρίσκει, να τολμάει ν’ ακούει και να τολμάει να σέβεται τον πόθο που υπάρχει μέσα του, κάτω από κάθε φόβο του.”

Λέγοντας όλ’ αυτά, το παιδί ένιωθε ότι δεν το πίστευε κανείς. Κι έτσι, άρχισε ξανά να αμφιβάλλει για τους ίδιους του τους πόθους. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναβρεί την ελευθερία να τους ακούει και να τους αποδέχεται μέσα του, μα αυτή είναι πάλι μια άλλη ιστορία.

Ωστόσο, κάποια μέρα, ένας άνδρας αποφάσισε να φέρει το “Μάγο των Φόβων” σε δύσκολη θέση. Μάλιστα, ήθελε να τον κάνει να ζήσει μια αποτυχία. Ταξίδεψε, έφτασε κοντά του, κι ανακοίνωσε το φόβο του:

-  “Φοβάμαι τους πόθους μου!”, είπε.

Ο “Μάγος των Φόβων” τον ρώτησε:

- “Μπορείς να μου πεις τον πιο τρομακτικό σου πόθο;”

- “Ποθώ να μην πεθάνω ποτέ”, ψιθύρισε ο άνδρας.

- “Πράγματι, τρομερός και φοβερός ο πόθος σου.”

Αργότερα, μετά από μακριά σιωπή, ο “Μάγος των Φόβων”  ξαναμίλησε:

- “Και ποιος φόβος κρύβεται μέσα σου, πίσω από αυτόν τον πόθο; Διότι πίσω από κάθε πόθο κρύβεται επίσης ένας φόβος, πολλές φορές και περισσότεροι.”

Ο άνδρας είπε μονομιάς:

- “Φοβάμαι μήπως δεν προλάβω να ζήσω όλη μου τη ζωή.”

- “Και ποιος είναι ο πόθος αυτού του φόβου;”

- “Θα επιθυμούσα να ζήσω κάθε στιγμή της ζωής μου όσο πιο έντονα, πιο ζωντανά, πιο χαρούμενα γίνεται, χωρίς να σπαταλήσω τίποτα.”

- “Ιδού λοιπόν ο τρομερότερός σου πόθος”, ψιθύρισε ο “Μάγος των Φόβων”. “Άκουσέ με καλά. Φρόντισε αυτόν τον πόθο, είναι ένας πόθος πολύτιμος, μοναδικός. Το να ζούμε κάθε στιγμή της ζωής μας όσο γίνεται πιο έντονα, πιο ζωντανά, πιο χαρούμενα… χωρίς να σπαταλάμε τίποτα είναι ένας πολύ ωραίος πόθος. Αν σέβεσαι αυτόν τον πόθο, αν του παραχωρήσεις μια πραγματική θέση μέσα σου, δε θα φοβάσαι πια το θάνατο. Πήγαινε τώρα, μπορείς να γυρίσεις πίσω.”

Καθένας από μας μπορεί να γίνει ο “Μάγος των δικών του Φόβων”… Αρκεί να φροντίσει να ανακαλύψει, να κατονομάσει ή να προτείνει τους φόβους του… Η ζωή είναι απρόβλεπτη, πάντα αδάμαστη και, ταυτόχρονα, απείρως ανοιχτή και γενναιόδωρη απέναντι στους πόθους των ανθρώπων.

Υπάρχουν πόθοι που για να εκπληρωθούν απολύτως, έχουν ανάγκη να παραμείνουν στο στάδιο του πόθου.

Διαδίδεται ότι ο “Μάγος των Φόβων” μπορεί να περάσει κάποια μέρα από τα μέρη μας…

 Από το βιβλίο του Jacques Salome, “Μύθοι που θεραπεύουν, μύθοι που εκπαιδεύουν”, εκδόσεις ΜΕΤΑ, www.therapeutikoergastiri.wordpress.com