Είμαι κοντά...

Κυριακή βράδυ. Ένα φθινοπωρινό, γλυκό βράδυ, με γεμάτο φεγγάρι και καθαρό ουρανό. 

Νιώθει, και είναι, μακριά... Μακριά από οικείους

τόπους, αγαπημένα πρόσωπα, μακριά ακόμα και από τη θάλασσα που τον γαληνεύει, όσο άγρια κι αν μπορεί να γίνει...

Βάζει ένα διπλό ουίσκι και βγαίνει στο μπαλκόνι.

Ατενίζει τον άπειρο ουρανό, "φωτίζεται" από τη λαμπερή σελήνη και ...χαμογελάει! 

Ελπίζει, υπομένει, περιμένει...

...και ψελίζει: 

"Είμαι κοντά..."