Αποφοίτηση

Τέλη Ιανουαρίου 2013 κατέφθανε στη Λευκωσία έχοντας πάρει μια γενναία απόφαση. Να διευρύνει λίγο ακόμα τη ελάχιστη -μπρος το σύμπαν- γνώση, επιδιώκοντας έναν ακόμη στόχο.

Κουβαλούσε στις αποσκευές του μαζί με τη χαρά αλλά και το θάρρος, ένα, εν αγνοία του, «κρυμμένο» ραβασάκι του πατέρα: «Κτύπα το σίδερο όσο είναι ζεστό»! Όταν το βρήκε, δάκρυσε. Αμέσως μετά ακολούθησε τη συμβουλή…

Ενάμιση χρόνο αργότερα, σε λίγες μέρες από σήμερα, το σίδερο θα έχει γίνει ξίφος, αιχμηρό σπαθί, πολύτιμο όπλο στη μάχη για ένα καλλίτερο μέλλον, μια ομορφότερη ζωή, έναν πεπαιδευμένο ή καλλίτερα, επαρκώς καταρτισμένο πολεμιστή!  Έναν καλλίτερο άνθρωπο.

Λευκωσία, 26 Ιουνίου 2014. Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Graduation Ceremony - Τελετή Αποφοίτησης Νομικής Σχολής.

Στόχος επετεύχθη!

Όμως, το σημαντικότερο στη ζωή ενός πολεμιστή που αντιμάχεται το φως δεν είναι η νίκη, αλλά η παραμονή στο πεδίο της μάχης. Εκεί που ιδρώνει, εκεί που «ματώνει» για αυτήν. Πάσχισε για τη νίκη, πάλεψε γι’ αυτήν. Υπήρξαν μάχες εύκολες, υπήρξαν και μάχες που κέρδισε με δυσκολία, καταπόνηση, ιδιαίτερη κούραση… Μακριά από τους μέχρι τότε συμπολεμιστές του. Πολλές φορές, μάτωσε βαθιά και σταμάτησε από ανάγκη. Άλλες πάλι, σταμάτησε λίγο να ξεκουραστεί, να πάρει ανάσα, να σκουπίσει μερικά στιγμιαία δάκρυα. Και να γυρίσει αποφασισμένος ξανά στο γνώριμο και οικείο περιβάλλον του, στο πεδίο της μάχης.

Εκεί, έμαθε πολλά. Συμπάθησε και συμπαθήθηκε, αγάπησε κι αγαπήθηκε. Μπορεί και να  πόνεσε, μπορεί και να πλήγωσε και να πληγώθηκε, αλλά περισσότερο από όλα …αισθάνθηκε, βίωσε. Πολέμησε με πάθος, κερδίζοντας το σεβασμό των συμπολεμιστών του, των εχθρών του, αλλά και των δασκάλων του πολέμου, τους οποίους τιμά σε κάθε ανάπαυλά από τις ατέρμονες μάχες. Τους σέβεται, τους ευγνωμονεί, χαίρεται κι ευχαριστεί το Θεό του που τους έφερε στο δρόμο του. Τους αγαπάει και τους τιμάει!

Τώρα απολαμβάνει τα λάφυρα της νίκης. Πρώτη πράξη στην τελετή αποτελούν οι τιμές σε αυτούς. Η δεύτερη πράξη είναι αφιερωμένη σε εκείνους που υπέμειναν τον τρόπο με τον οποίον μάχεται. Σε αυτήν, ζητά ταπεινά τη συγχώρεση, από εκείνους που παραμέλησε, στενοχώρησε, απογοήτευσε…

Η νίκη όμως, είναι προσωρινή. Ξέρει ότι ο πόλεμος δεν κερδήθηκε ακόμη. Για την ακρίβεια, ξέρει ότι ο πραγματικός πόλεμος τώρα αρχίζει. Προς το παρόν, απολαμβάνει τη χαρά ότι από την εκπαίδευσή του κρίθηκε άξιος για να πολεμήσει με πάθος, όραμα, πίστη, μεθοδικότητα, υπομονή, επιμονή κι αντοχή…

Με τη νίκη ξανά!