Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Βοηθήστε το χωριό μας...

Δε θα συμβούλευα ποτέ κανέναν ψηφοφόρο τι να ψηφίσει, αφού εκτιμώ ότι η πολιτική επιλογή είναι αποτέλεσμα του «εἶναι» του. Αποτέλεσμα της προσωπικότητας, του ήθους, του συμφέροντος, της εκάστοτε ανάγκης του… Δικαιούμαι όμως, ως πολίτης να απαιτώ για τον τόπο μου το καλλίτερο. Όμως, αφού η επιλογή του δήμου (υπό την έννοια του λαού) είναι προϊόν του αξιοσέβαστου πολιτεύματός μας, είναι υποχρέωσή μου -και ίσως όλων- όχι μόνο να ανεχθώ το όποιο αποτέλεσμα, αλλά και να το αποδεχθώ χωρίς προκαταλήψεις.

Την επαύριον των εκλογών όλοι θα είμαστε δημότες του ίδιου αυτού τόπου κι, αν πραγματικά επιθυμούμε την πρόοδό του, οφείλουμε να εργαστούμε προς αυτήν, είτε ως εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι, είτε ως πρώην υποψήφιοι, είτε σε κάθε περίπτωση ως απλοί, ενεργοί και δραστήριοι πολίτες. Νικητές και νικημένοι… Όλοι μαζί!

Ο Μαραθώνας, όπως και κάθε πόλη, δεν ανήκει σε κανέναν μας! Κάποιοι, θα αναλάβουν απλώς τη βαριά, αλλά πρόσκαιρη, ευθύνη να τον εκπροσωπήσουν όπως του αξίζει. Όπως μας αξίζει…

Και γι’ αυτό, η πινακίδα που ακολουθεί, εκφράζει όσο τίποτε άλλο το μόνο ζητούμενο αυτών -αλλά και κάθε άλλων- δημοτικών εκλογών, μέσα από την απλή, καθαρή και λαϊκώς ανορθόγραφη σοφία…


Ας κερδίσει ο Μαραθώνας!

Υ.Γ. Η πινακίδα βρίσκεται στην είσοδο του χωριού Αληθινή του Ηρακλείου Κρήτης 

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Ένα άξιο ΑΝ…

Αν ήμουν μεγαλοεπιχειρηματίας θα ήθελα ένα Δημοτικό Συμβούλιο «χειραγωγήσιμο»…
Αν ήμουν επενδυτής θα ήθελα ένα Δημοτικό Συμβούλιο «αποτελεσματικό»…
Αν ήμουν μεγαλέμπορος θα ήθελα να είναι «διαπλεκόμενο»…
Αν ήμουν μικρέμπορος θα ήθελα να είναι «τοπικό»…
Αν ήμουν καταστηματάρχης θα ήθελα να είναι «δραστήριο»…
Αν ήμουν τοπικός παράγοντας θα ήθελα να είναι «άβουλο»…
Αν ήμουν πολιτευτής θα ήθελα να είναι «εξαρτημένο»…
Αν ήμουν βουλευτής θα ήθελα να είναι «πελατειακό»…
Αν ήμουν περιφερειάρχης θα ήθελα να είναι «συνεργάσιμο»…
Αν ήμουν δήμαρχος θα το ήθελα «ικανό»…
Αν ήμουν ντόπιος θα το ήθελα «γνωστό»…
Αν ήμουν ξένος θα ήθελα να είναι «προοδευτικό»…
Αν ήμουν κάτοικος θα το ήθελα «καθαρό»…
Αν ήμουν δημότης θα το ήθελα «εργατικό»
Αν ήμουν δημοτικός υπάλληλος θα ήθελα να είναι «συγκαταβατικό»…
Αν ήμουν προμηθευτής θα ήθελα να είναι «καλοπληρωτής»…
Αν ήμουν εργολάβος θα ήθελα να είναι «διεφθαρμένο»…
Αν ήμουν ιδιοκτήτης θα το ήθελα «αναπτυξιακό»…
Αν ήμουν άπορος θα το ήθελα «ευαίσθητο»…
Αν ήμουν εύπορος θα το ήθελα «επιπέδου»…
Αν ήμουν γόνος θα το ήθελα «αριστοκρατικό»…
Αν ήμουν ρομαντικός θα το ήθελα «φιλικό»…
Αν ήμουν ρεαλιστής θα το ήθελα «δυναμικό»…
Αν ήμουν ιδεαλιστής θα το ήθελα «ευφάνταστο»…
Αν πίστευα στα όνειρα θα το ήθελα «ανθρώπινο»…
Κι αν ήμουν νέος, θα ήθελα ένα Δημοτικό Συμβούλιο «ελπιδοφόρο»…

Αν μάλιστα ήμουν και νέος και υποψήφιος θα ήθελα να εκλεγώ, να αγωνιστώ, να δοκιμαστώ, να αποτύχω... Γιατί η «αποτυχία» μου θα είναι σίγουρα καλύτερη από την πασιφανή αποτυχία του παλιού…


Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Ποιος ξέρει άραγε τι ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές;

Σε λίγες μέρες, στις 25 Μαΐου, όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες καλούμαστε να εκλέξουμε τους εκπροσώπους των χωρών μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Δυστυχώς όμως, φοβούμαι ότι ελάχιστοι γνωρίζουμε τι ακριβώς ψηφίζουμε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση.

Η αναζήτηση της ευθύνης καθενός σε αυτό είναι κάτι που προσωπικά με αφήνει αδιάφορο, τουλάχιστον εν προκειμένω, πέραν του γεγονότος ότι αυτό καταδεικνύει την πολιτική ανεπάρκεια της εσωτερικής κεντρικής πολιτικής σκηνής και εν πολλοίς των ιδίων των κομμάτων. Εμείς οι ίδιοι, απαξιώνουμε ή καλλίτερα υπ-αξιώνουμε την πολύσημη ευρωπαϊκή μας πορεία, και μάλιστα εν τη προεδρία της χώρας μας σε αυτήν…

Προς αποφυγή άσκοπων φρασεολογιών θα αρκεστώ μόνο να αναφερθώ στο γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που αποτελεί την άμεση εκπροσώπηση των λαών, σε συνεργασία με το Συμβούλιο, το άλλο όργανο της ΕΕ, στο οποίο εκπροσωπούνται οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, χαράσσουν την κεντρική πολιτική στρατηγική ολόκληρης της ΕΕ και θεσπίζουν τους ευρωπαϊκούς νόμους, σύμφωνα με τους οποίους τα κράτη μέλη υποχρεούνται να συμμορφώνονται. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε εδώ κι εδώ.

Εν άλλοις λόγοις, με αγοραίους όρους, φανταστείτε μια επιχείρηση στην οποία αυτά τα δύο όργανα χαράσσουν τη στρατηγική της εταιρίας-οργανισμού και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να υλοποιούν ή να προσαρμόζουν τις επιμέρους πολιτικές προς αυτούς τους στόχους. Αλήθεια, που πιστεύετε ότι λαμβάνονται σημαντικότερες αποφάσεις;

Σκεφθείτε τώρα ότι η χώρα μας καταλαμβάνει 21 από τις 766 έδρες του Ευρωκοινοβουλίου και για πρώτη φορά οι Ευρωβουλευτές μας εκλέγονται απευθείας από τους πολίτες με σταυροδοσία και όχι με λίστα επιλογής των κομματαρχών.

Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι ένα: Σε ποιους θα εμπιστευτούμε την εκπροσώπηση της χώρας μας την επόμενη κρίσιμη για την Ελλάδα πενταετία, αλλά και την κρισιμότερη ίσως πενταετία της ίδιας της ΕΕ;

Προσωπικά, θα επιθυμούσα τους καλλίτερους, τους πιο δραστήριους και αποτελεσματικούς και κυρίως, τους περισσότερο καταρτισμένους. Πέρα από κάθε πολιτική ιδεολογία -αν πραγματικά υπάρχει σήμερα, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο-, πέρα από μικροκομματικές σκοπιμότητες που κουβαλάμε μάταια στους ώμους μας ως χώρα από αμνημονεύτων ετών.

Σε λίγες μέρες μας δίνεται μια ευκαιρία, να προωθήσουμε και να στείλουμε ανάμεσα στα έδρανα των «εταίρων» μας ό,τι καλλίτερο έχουμε να επιδείξουμε ως χώρα, ως επιστήμη, ως πολιτισμός, ως οικονομία και να περιθωριοποιήσουμε κάθε προσπάθεια που γίνεται από τα κομματικά επιτελεία να «χρωματιστούν» οι ευρωεκλογές για εσωτερική κατανάλωση…

Μας αξίζει περισσότερος σεβασμός!
Καλή επιτυχία στους καλλίτερους υποψηφίους!!!