Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Ποτέ δεν πίστευα στην πολιτική των διλημμάτων, κάτι αντίστοιχο με το κοινότυπο: “Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”.

Να, που υπάρχουν. Η Κυπριακή Δημοκρατία δοκιμάζεται και η πολιτική της ηγεσία αποφασίζει για το δημόσιο συμφέρον. Κούρεμα κατά τις επιταγές του Eurogroup και καλλιέργεια ευρύτερου κλίματος αβεβαιότητας κι ανασφάλειας ή χρεοκοπία τραπεζών με διευρυμένες ατομικές συνέπειες για κάποιους; Το σύνθημα των ημερών εδώ, στην Κύπρο, που εκφράζει απόλυτα τη βούληση του λαού είναι ένα: Όλοι ή κανένας!

Τελικά, πώς ορίζει κανείς το δημόσιο συμφέρον;

Οι μέρες μας διδάσκουν και ίσως μας δείχνουν και το δρόμο. Η 25^η Μαρτίου αποτελεί εθνική εορτή και στην Κύπρο…

Οι Γερμανοί και η εμμονή τους

Κάπως έτσι συμπεριφέρονται οι Γερμανοί σήμερα με την εμμονή τους στο “δήθεν” σωστό…

“Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, οι εξεγερμένοι συνέλαβαν τρεις ευγενείς: έναν Άγγλο, έναν Γάλλο και έναν Γερμανό.

Τους πέρασαν από λαϊκό δικαστήριο και τους έστειλαν στην γκιλοτίνα. Λίγο πριν από τον αποκεφαλισμό, ρώτησαν τον Άγγλο για την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα μπουκάλι ουίσκι. Του το πήγαν, το ήπιε και μισομεθυσμένος έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο. Για καλή του τύχη η λεπίδα σταμάτησε λίγα εκατοστά πριν από τον σβέρκο του και οι επαναστάτες, τηρώντας τις παραδόσεις, του έδωσαν χάρη.

Σειρά πήρε ο Γάλλος. Τον ρώτησαν για την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα καλό γεύμα και ένα μπουκάλι ακριβό γαλλικό κόκκινο κρασί. Αφού έφαγε και ήπιε, έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα και ως εκ θαύματος η λεπίδα μπλόκαρε και πάλι. Οι επαναστάτες, μη έχοντας άλλη επιλογή, του χάρισαν τη ζωή.

Στη συνέχεια οδηγήθηκε για εκτέλεση ο Γερμανός, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για την τελευταία του επιθυμία είπε στους επαναστάτες με αυστηρό ύφος: Φτιάξτε επιτέλους αυτό το μηχάνημα!”

Πηγή: http://www.anekdotakias.gr/anekdoto-merkel-ektelesi/

Αυτές οι Κυριακές…

Είναι Κυριακή πρωί… Έξω, συννεφιά! Μέσα, κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα! Ούτε εκείνος, εκείνος που πάντα γνώριζε. Που περπατούσε με σιγουριά ακόμα και σε άγνωστους δρόμους… Όλα είναι πλέον αλλιώς. Αλλά πώς;

Κάθεται μόνος και βάζει μουσική. Σκέφτεται… Κάποια στιγμή ακούγεται το Dust in the wind σε μία μαγική live εκτέλεση των Scorpions. Κλαίει… Δεν ξέρει γιατί και αρχίζει να ανησυχεί. Ούτε αυτό το ξέρει! Τι κάνει; Που πάει; Και αυτό το τραγούδι τι λέει; Να συνεχίσει κανείς ή είναι όλα μάταια…; Νιώθει αποπροσανατολισμένος -όχι εγκλωβισμένος- αλλά σίγουρος ότι πράττει σωστά.

Τι κάνει όμως; Δεν ξέρει. Γιατί; Δεν μπορεί να απαντήσει… Κι όταν όλα φτάνουν σε τέλμα τι κάνει κανείς; Ανοίγει ένα βιβλίο και ξεχνιέται… Αχ, αυτές οι Κυριακές…

Real love

Ποια είναι αλήθεια, η διαφορά της αγάπης, που νιώθουν οι γονείς για τα παιδιά τους από αυτήν που νιώθουν τα παιδιά για τους γονείς...? Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε πως ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος μέσα σε 5,5 λεπτά το αποδίδει εξαιρετικά...