Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Κρίσιμη ώρα


Αν κάποια ώρα για την πατρίδα μας θεωρείται “κρίσιμη”, αυτή, νομίζω είναι ΤΩΡΑ…

Όταν η ανεργία μετρά 1.120.000 συμπολίτες μας, όταν 1.100 διπλανοί μας χτυπούν καθημερινά την πόρτα του Ταμείου Ανεργίας, όταν κλείνουν επιχειρήσεις γεωμετρικά, όταν τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων φτάνουν για την καταβολή της σύνταξης μόλις μέχρι και τον Ιούλιο στον παππού που έζησε την Κατοχή και πάλεψε για δημοκρατικότερες μέρες, όταν όλα είναι ρευστά και αβέβαια… Απλά, δεν μπορώ να παραμένω ΑΚΟΜΑ άπραγος… Είναι η ώρα της περισυλλογής και ΤΗΣ απόφασης!

Μόνο μία κυβέρνηση ευρείας προγραμματικής σύγκλισης, χωρίς κομματικά λάβαρα και ευκαιριακές προοπτικές, μπορεί να ρυθμίσει το αβέβαιο ΑΜΕΣΟ μέλλον μας. Οι σημαίες της ευκαιρίας πρέπει να παραχωρήσουν τη θέση τους στη σημαία της υπευθυνότητας και της αξιοπιστίας.

Επιτέλους, ας αναλογιστούμε ότι είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ! Ποτέ στην ιστορία δεν ήμασταν τόσο αμέτοχοι στις παγκόσμιες εξελίξεις όσο σήμερα που, περισσότερο από ποτέ, κρίνεται η εθνική μας συνέχεια…  Αντιθέτως, αδιαφορούμε παγερά… Είναι άδικο για την πολιτισμική μας -και ίσως και πολιτική- παράδοσής μας!!! Μιλώντας προσωπικά, η εν λόγω στάση δεν συνάδει με τα ήθη και τις αξίες μου. Και πιστέψτε με, δε θεωρώ ότι αποτελώ την εξαίρεση μεταξύ των συμπολιτών μου. Γι’ αυτό αντιδρώ σε κάθε κομματική διαφορά που εδράζεται σε μικροπολιτικές και μικροαστικά συμφέροντα…

Απευθυνόμενος σε σας, αγαπητοί κύριοι της πολιτικής, όποιοι κι αν είστε, ό,τι κι αν πιστεύετε, από όπου κι αν έρχεστε ή όπου κι αν πηγαίνετε, ερμηνεύστε σωστά τα εκλογικά αποτελέσματα, σεβαστείτε την μεθαυριανή απόφαση του λαού και δείτε επιτέλους ότι ο Έλληνας πολίτης θέλει μία κυβέρνηση που θα εμπνεύσει και θα φροντίσει για την καθημερινότητα, όπως ένας γονιός που …ζει… για τα παιδιά του!

Κανείς, δεν ζητά από σας να κάνετε θαύματα στην παρούσα συγκυρία… Προσωπικά, δεν ενδιαφέρομαι αν θα καταγγείλετε το μνημόνιο, αν θα καταλήξετε να το επανα-διαπραγματευτείτε ή αν θα αποφασίσετε να ζήσουμε με τη δραχμούλα… Αυτός ο ρόλος είναι δικός σας. Εσείς θα αποφασίσετε με ποια λύση ΕΓΩ, που σας όρισα εκπρόσωπό μου, θα κατορθώσω να ζήσω υπερήφανος για την πατρίδα μου…

Εκείνο όμως που ΑΠΑΙΤΩ από σας, είναι να σεβαστείτε τη γνώμη μου και να αναλάβετε την ευθύνη της επιλογής σας να επιθυμείτε να με εκπροσωπείτε… Το μήνυμα θα είναι και πάλι σαφές: ΟΛΟΙ μαζί, όπως πάντα στα δύσκολα!!! Και σας θυμίζω, ότι στα δύσκολα δεν χωρούν προσωπικές επιλογές και εντυπώσεις. Οι ηγεσίες κρίνονται εκ του αποτελέσματος...

Ο Θεός να σας φωτίσει!!!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Παρέμβαση στην Εκπομπή του Γιώργου Αυτιά στο ΣΚΑΪ 100,3


Αγαπητέ κε Αυτιά,

Τυγχάνει να παρακολουθώ από το γραφείο ή το αυτοκίνητο  την εκπομπή σας, για την οποία σας συγχαίρω, αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι, ο στόχος της μετάδοσης του πραγματικού καθημερινού κλίματος και των προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία μας επιτυγχάνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο…

Η παρέμβασή μου οφείλεται σε ένα θέμα που άπτεται της επαγγελματικής μου ιδιότητας, το οποίο ακούστηκε στην εκπομπή σας την Παρασκευή 8/6 μετά από παρέμβαση ακροατή σας, τα στοιχεία του οποίου δεν συγκράτησα. Το θέμα αφορούσε τις αξιώσεις του δημοσίου και τις πιθανές διαρρήξεις μεταβιβάσεων ακινήτων.  Στην προσπάθεια να παρέμβω εκείνη τη στιγμή βρήκα εμπόδιο το φόρτο του τηλεφωνικού σας κέντρου σας και για αυτό επέλεξα να σας αποστείλω το παρόν μήνυμα.

Είμαι ειδικός σύμβουλος ακινήτων και καθότι, την περίοδο που διάγουμε, η κτηματαγορά μαστίζεται κυριολεκτικά από κάθε πλευρά, η κινδυνολογία στην οποία όλοι αρεσκόμαστε, η δημιουργία εντυπώσεων και η παρερμηνεία διατάξεων δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα και σε καμία περίπτωση δε βελτιώνει την κατάσταση στην αγορά, ειδικά όταν ο ραδιοφωνικός χρόνος δεν σας επιτρέπει να ελέγξετε τα λεγόμενα των ακροατών και την αλήθεια τους.

Πιο συγκεκριμένα, ακούστηκε ότι “σε περίπτωση αγοράς ενός ακινήτου, το Δημόσιο μπορεί να αξιώσει την καταβολή των οφειλών του προηγούμενου ιδιοκτήτη από το νέο, μέσω της διάρρηξης του συμβολαίου αγοραπωλησίας”, γνώμη η οποία είναι παρεξηγημένη και οφείλουμε να αποκαταστήσουμε. 

Σύμφωνα με την ΠΟΛ 1143/6-6-2012, πράγματι αναφέρεται ότι θα πρέπει να εξετάζεται η εφαρμογή των διατάξεων 939 και επόμενα του Αστικού Κώδικα (διάρρηξη μεταβιβάσεων) όταν ο οφειλέτης του Δημοσίου έχει μεταβιβάσει περιουσιακά στοιχεία και η οικονομική του κατάσταση δεν επιτρέπει την ικανοποίηση του Δημοσίου”.

Πρέπει να τονιστεί ότι η μεταβίβαση ακινήτων γίνεται με συμβολαιογραφική πράξη στην οποία προσκομίζεται απαραιτήτως φορολογική ενημερότητα, η οποία δεν εκδίδεται από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. αν υπάρχει έστω και η παραμικρή οφειλή, όπως για παράδειγμα μία κλήση για παράνομη στάθμευση… Κατά συνέπεια, όταν κατά το χρόνο της μεταβίβασης δεν υπάρχουν οφειλές προς το Δημόσιο, δεν έχει καμία τύχη η διάρρηξη της μεταβίβασης, καθότι αφενός λειτουργεί η αρχή της καλοπιστίας του αγοραστή κι αφετέρου η αναδρομική επιβολή φόρων δεν συνάδει με τους θεσμούς μας.

Αγαπητέ κε Αυτιά,
Αυτό που η κοινωνία ολόκληρη περιμένει από  μας –αν όχι από την, απαξιωμένη πλέον, πολιτική,- είναι η αισιοδοξία και η έμπνευση. Δεν επιχειρηματολογεί κανείς υπέρ της σιωπής στα κακώς κείμενα…  Θα συμφωνούσαμε ωστόσο όλοι μας, ότι η καταγγελία, η γκρίνια και η μεμψιμοιρία πρέπει αν μη τι άλλο να δώσουν τη θέση τους στις  στοχευμένες και απλές προτάσεις…

Στη διάθεσή σας,

Φάνης Α. Παυλίδης
Ειδικός σύμβουλος ακινήτων
MSc Construction Management

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Η μάχη


Οφείλω στον πατέρα μου ότι με έμαθε να αγωνίζομαι από μικρός… Έμαθα από κείνον τι σημαίνει υπομονή, προσήλωση στο στόχο, επιβράβευση…

Στις μέρες μας ωστόσο, όλα μοιάζουν μάταια! Ειδικά όταν μικρά, ασυσχέτιστα μεταξύ τους γεγονότα προεξοφλούν μία κατάσταση και ταυτόχρονα δημιουργούν ένα μελαγχολικό περιβάλλον…

Όμως, νικητές βγαίνουν πάντα αυτοί που σταματούν να πολεμούν όταν ο πόλεμος έχει ήδη τελειώσει. Και στην περίπτωση της χώρας μας, ο πόλεμος καλά κρατεί ακόμα...

Οι μάχες μας είναι εξουθενωτικές, αμφιβόλου αποτελέσματος και η καθημερινότητα πολλές φορές ανυπόφορη. Η νίκη ωστόσο, και η ανάταση που τα λάφυρα της υπόσχονται είναι η πρόκληση!

Και ως γνωστόν, στην πρόκληση, υποκλίνομαι!